Conto - Uma carta para Lindsay.



A tarde estava linda ás margens do mar. O céu azul intenso contrastava com as alvas formações nuvens. O vai-e-vem das ondas branquinhas produzia um barulho gostoso, quase uma canção de ninar, mas Rubian não estava ali para dormir. Decidira ir até a praia para buscar tranquilidade e paz para escrever uma carta ao grande amor de sua vida, a americana Lindsay. Ele a conhecera na Universidade onde ela estava instalada como aluna de um intercâmbio. Vinda de Miami, nos Estados Unidos, Lindsay era uma jovem linda e bastante alegre que parecia sorrir com a alma. Tão logo se conheceram Lindsay e Rubian logo ficaram encantados um pelo outro e não demorou começaram a namorar. De início apenas um namoro trivial, mas com o passar do tempo foram ficando cada vez mais "amarrados". Durante o namoro eles sabiam que Lindsay teria que retornar ao Estados Unidos e fatalmente ficariam afastados, mas decidiram viver intensamente o tempo que havia buscando o máximo de felicidade. Rubian sabia o que significava estar longe da namorada, sabia o que sentia por ela, mas só quando o dia da sua ida chegou foi que percebeu que não suportaria aquilo. Durante quatro anos eles foram fortes, intensos, verdadeiros e sinceros um com o outro e até o último momento acharam que seria possível manterem-se afastados, agora Rubian sabe que não. Lindsay também. Ela seguiu ao aeroporto arrasada, olhos vermelhos e desesperada pelo fato de não poder ficar. Inevitável evitar o choro de ambos, a dor, a dilaceração que sentiram na partida, por isso Rubian estava ali e decidira escrever uma carta para Lindsay. Nela diria tudo que estava sentindo e como sua vida virou ao avesso por conta da sua ausência. Diria tudo e diria mais ainda da decisão que resolvera tomar para por um fim naquilo tudo.

Querida Lindsay,


Gostaria que soubesse que em minha vida jamais houve um único dia que superasse em alegria o dia em que a conheci, mas também te digo que nenhum outro dia conseguiria superar em tristeza, o dia em que voce partiu. Nossos momentos jamais poderiam ser escritos, descritos ou copiados porque foram nossos e únicos, insuperavelmente únicos. Encontrei em voce não a minha cara metade, mas o meu todo. Infinitamente todo. A paz que encontrei em teu sorriso, a beleza que vi no teu rosto, a sinceridade das tuas palavras são fatores que te tornaram tão especial que esquecê-la seria humanamente impossível. Tudo em voce me fez viajar em um mundo novo, me fez acreditar no amor e na existência do paraíso. Ao iniciarmos nossa relação, sabíamos que ela seria interrompida e nós ficaríamos afastados, conversamos e decidimos, juntos que nos prepararíamos para isso. Assim acreditamos que fizemos. Mas como se preparar para a perda? Como se preparar para a distância? Eu tentei e acreditei que fosse possível até vê-la partindo e perceber que meu coração também partia. Tua partida representava também o início das minhas dores incessantes, da angústia, da tristeza terrível que me sobreveio. Até aquele momento eu sabia que te amava, mas não que te amava tanto. Sabia que te queria, mas não que te queria tanto. Confesso estarrecido que subestimei a dimensão e o poder do amor. Não pensei que fosse tão difícil conter-me, suportar a solidão, frear um coração maluco que pulsa forte até no mínimo pensamento, um pensamento que só pensa em voce.
Durante nosso namoro fizemos promessas e todas elas cumprimos. Todas foram consideradas, mas há uma, aquela que resta que se cumpra e que eu, fatalmente não tenho forças para cumprir e por isso tomei uma decisão irrevogável: Amanhã estarei embarcando até Miami e lá eu espero encontrá-la de braços abertos, pronta para ouvir-me. Lá olharei firme nos teus olhos, conterei minhas lágrimas, direi que te amo e por fim perguntarei:
- Lindsay, quer casar comigo?

Com amor,

Rubian.

Eu, obviamente não posso dizer se eles foram felizes para sempre, mas garanto que Rubian e Lindsay casaram e continuam felizes vivendo em Miami.

Esta é uma obra de ficção e qualquer semelhança com locais, nomes ou fatos terá sido mera coincidência.

Texto de Tony Casanova - Direitos Autorais e de Copyright reservados ao autor.
Facebook - tony.casanova1
Twitter - prodacultural

In English >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

A letter to Lindsay.

The afternoon was beautiful on the banks of the sea. The intense blue sky contrasted with the white clouds formations. The back-and-forth waves branquinhas noise produced a tasty, almost a lullaby, but Rubian was not there to sleep. He decided to go to the beach to seek tranquility and peace to write a letter to the great love of his life, American Lindsay. He met her at the University where she was installed as an exchange student. Coming from Miami, United States, Lindsay was a beautiful young woman who seemed quite cheerful and smiling with the soul. As soon as they met Lindsay and Rubian soon became enchanted with each other and soon began dating. Initially just a dating trivial, but over time grew increasingly "tied". During their courtship they knew Lindsay would have to return to the United States and would fatally apart, but decided to live intensely the time it was seeking the maximum happiness. Rubian knew what it meant being away from his girlfriend, he knew what he felt for her, but not until the day of his departure arrived it was realized that she could not bear that. For four years they were strong, intense, truthful and sincere with each other until the last moment and thought it would be possible to keep clear now Rubian not know. Lindsay well. She went to the airport razed, red eyes and desperate because I can not stay. Avoid the inevitable cry of both pain, tearing it felt in the match, so Rubian was there and decided to write a letter to Lindsay. It would say everything I was feeling and how his life turned upside down because of his absence. I would say everything and say further resolved that the decision to take on a stop to it all.

Dear Lindsay,


I would like you to know that in my lifetime there has never been a single day that surpass in joy the day I met her, but I tell you that no other day could overcome in sadness, the day you left. Our moments could never be written, or copied because they were described and our unique surpassingly unique. I found in you not to my better half, but my all. Infinitely large. The peace I found in your smile, the beauty that I saw in your face, the sincerity of your words are factors that made it so special that you forget it would be humanly impossible. Everything about you made me go into a new world, made me believe in love and existence of paradise. When we began our relationship, we knew she would stop and we would be apart, talked and decided together that we prepararíamos for that. So we believe. But how to prepare for the loss? How to prepare for the distance? I tried it and believed it was possible to see it and realize that breaking my heart also broke. Your departure also represented the beginning of my incessant pain, the anguish, the terrible sadness that came over me. Until that moment I knew I loved you, I loved you but not both. I knew you wanted, but not what you wanted so badly. I confess that terrified underestimated the size and power of love. I did not think it was so hard to contain myself, endure loneliness, stop a heart that beats crazy strong until at least thought, a thought that only thinks of you.
During our courtship and they all made promises fulfilled. All were considered, but there is one that is left to be fulfilled and I inevitably do not have the strength to do and so I took an irrevocable decision: Tomorrow I'll be embarking to Miami and there I hope to find her with open arms, ready to hear me. There'll look straight in your eyes, forbear my tears, I will say that I love you and eventually ask:
- Lindsay, will you marry me?

With love,

Rubian.

I obviously can not tell if they were happy forever, but I guarantee that Rubian and Lindsay are still married and happy living in Miami.

Text of Tony Casanova - Copyright and Copyright reserved by the author.

This is a work of fiction and any resemblance to places, names or events is entirely coincidental.


Holandês >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Een brief aan Lindsay.

De middag was prachtig aan de oevers van de zee. De intense blauwe hemel in contrast met de witte wolken formaties. De heen-en-weer golven branquinhas geluidsproductie van een smakelijke, bijna een slaapliedje, maar Rubian was er niet om te slapen. Hij besloot om te gaan naar het strand om rust en vrede te zoeken om een ​​brief aan de grote liefde van zijn leven, de Amerikaanse Lindsay schrijven. Hij ontmoette haar aan de universiteit, waar ze werd geïnstalleerd als uitwisselingsstudent. Vanuit Miami, Verenigde Staten, Lindsay was een mooie jonge vrouw die leek heel vrolijk en lachend met de ziel. Zodra ze elkaar ontmoetten Lindsay en Rubian werd al snel betoveren met elkaar en al snel begon daterend. In eerste instantie gewoon een dating triviaal, maar na verloop van tijd groeide steeds meer "gebonden". Tijdens hun verkering ze wisten Lindsay zou moeten terugkeren naar de Verenigde Staten en zou fataal uit elkaar, maar besloot om intens te leven het moment dat het zoeken naar de maximale geluk. Rubian wist wat het betekende om uit de buurt van zijn vriendin, hij wist wat hij voelde voor haar, maar niet tot op de dag van zijn vertrek kwam men besefte dat ze niet kon dat dragen. Vier jaar lang waren ze sterk, intens, eerlijk en oprecht met elkaar tot het laatste moment en dacht dat het mogelijk zou zijn om vrij te blijven nu Rubian niet weten. Lindsay goed. Ze ging naar de luchthaven de grond gelijk gemaakt, rode ogen en wanhopig, want ik kan niet blijven. Vermijd de onvermijdelijke kreet van beide pijn, tranen het voelde in de wedstrijd, dus Rubian was er en besloten om een ​​brief aan Lindsay schrijven. Het zou zeggen dat alles wat ik voelde en hoe zijn leven op zijn kop zette door zijn afwezigheid. Ik zou zeggen alles en zeggen verder besloten dat de beslissing om te nemen op een einde aan dit alles.

Beste Lindsay,


Ik zou graag willen dat u weet dat in mijn leven er nooit een enkele dag dat overtreffen in vreugde de dag dat ik haar ontmoette, maar ik zeg u, dat geen andere dag kon overwinnen in verdriet, de dag dat je vertrok. Onze momenten kon nooit worden geschreven, of overgenomen omdat ze werden beschreven en onze unieke weergaloos uniek. Ik vond dat in u niet aan mijn betere helft, maar mijn alles. Oneindig groot. De vrede vond ik in je glimlach, de schoonheid die ik zag in je gezicht, de oprechtheid van uw woorden zijn factoren die maakte het zo bijzonder dat je vergeet het zou menselijkerwijs onmogelijk. Alles over je maakte me gaan in een nieuwe wereld, maakte me geloven in de liefde en het bestaan ​​van het paradijs. Als we onze relatie begonnen, wisten we dat ze zou stoppen en we zouden uit elkaar zijn, sprak en besloten samen dat we prepararíamos voor. Dus we geloven. Maar hoe voor te bereiden op het verlies? Hoe voor te bereiden voor de afstand? Ik probeerde het en geloofde dat het mogelijk was om het te zien en dat breekt mijn hart brak ook te realiseren. Uw plaats van vertrek ook vertegenwoordigd het begin van mijn onophoudelijke pijn, de angst, de verschrikkelijke verdriet dat kwam over mij. Tot dat moment wist ik dat ik van je hield, ik hield van je, maar niet beide. Ik wist dat je wilde, maar niet wat je zo graag wilde. Ik moet bekennen dat doodsbang van de grootte en de kracht van de liefde onderschat. Ik dacht niet dat het zo moeilijk was om mezelf te bevatten, eenzaamheid verdragen, een hart dat gekke sterke beats tot ten minste gedachte, een gedachte die alleen denkt aan stoppen.
Tijdens onze verkering en ze allemaal beloftes nagekomen. Alle werden onderzocht, maar er is er een die nog moet worden voldaan en ik onvermijdelijk hebben niet de kracht om te doen en dus nam ik een onherroepelijke beslissing: Morgen zal ik beginnen naar Miami daar en ik hoop dat ik haar te vinden met open armen, klaar om te me horen. Er zal recht kijk in je ogen, laat het mijn tranen, ik zal zeggen dat ik van je hou en uiteindelijk vraagt:
- Lindsay, zal je met me trouwen?

Met liefde,

Rubian.

Ik kan natuurlijk niet zeggen of ze gelukkig waren altijd, maar ik garandeer dat Rubian en Lindsay nog steeds getrouwd en gelukkig leven in Miami.

Tekst van Tony Casanova - Auteursrecht en Rechten liggen bij de auteur.

Dit is een werk van fictie en elke gelijkenis met plaatsen, namen of gebeurtenissen berust volledig op toeval.

Español >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Una carta a Lindsay.

La tarde era hermosa a la orilla del mar. El cielo azul intenso contraste con las formaciones blancas nubes. El tira y afloja ondas ruido branquinhas producido un sabroso, casi una canción de cuna, pero Rubian no estaba allí para dormir. Decidió ir a la playa a buscar la tranquilidad y la paz en escribir una carta al gran amor de su vida, la estadounidense Lindsay. La conoció en la Universidad, donde fue instalado como estudiante de intercambio. Procedente de Miami, Estados Unidos, Lindsay era una mujer hermosa joven que parecía muy alegre y sonriendo con el alma. Tan pronto como se conocieron Lindsay y pronto se convirtió en Rubian encantado con ellos y pronto comenzaron a salir. Inicialmente sólo una relación sexual trivial, pero con el tiempo creció cada vez más "atado". Durante su noviazgo sabían Lindsay tendría que regresar a los Estados Unidos y fatalmente haría pedazos, pero decidió vivir intensamente el tiempo que estaba buscando la felicidad máxima. Rubian sabía lo que significaba estar lejos de su novia, él sabía lo que sentía por ella, pero no hasta el día de su partida llegaron se dieron cuenta de que no podía soportarlo. Desde hace cuatro años eran fuertes, intensos, veraz y sincero con los demás hasta el último momento y pensó que sería posible mantener claro ahora Rubian no sé. Lindsay también. Ella fue al aeropuerto arrasados, los ojos rojos y desesperados porque no me puedo quedar. Evite el grito inevitable de tanto dolor, lagrimeo que se sentía en el partido, por lo que Rubian estaba allí y decidió escribir una carta a Lindsay. Se diría que todo lo que estaba sintiendo y cómo su vida patas arriba debido a su ausencia. Yo diría que todo resuelto y dicen, además, que la decisión de asumir un alto a todo esto.

Querida Lindsay,


Quiero que sepas que en mi vida nunca ha habido un solo día que superar con alegría el día que la conocí, pero yo os digo que ningún otro día podría superar la tristeza, el día que te fuiste. Nuestros momentos no se puede escribir o copiar, ya que se han descrito y nuestro único incomparablemente único. He encontrado en ti no a mi media naranja, pero mi todo. Infinitamente grande. La paz que encontré en su sonrisa, la belleza que vi en su cara, la sinceridad de sus palabras son factores que hicieron tan especial que te olvides de que sería humanamente imposible. Todo en ti me hizo entrar en un mundo nuevo, me hizo creer en el amor y la existencia del paraíso. Cuando empezamos nuestra relación, sabía que iba a parar y estaríamos separados, hablamos y decidimos juntos que prepararíamos para eso. Así que creemos. Pero, ¿cómo prepararse para la pérdida? Cómo prepararse para la distancia? Lo he probado y creía que era posible verlo y darse cuenta de que romper mi corazón también se rompió. Su salida también representó el inicio de mi dolor incesante, la angustia, la tristeza terrible que me ha pasado. Hasta ese momento supe que te amaba, yo te amaba, pero no ambos. Sabía que quería, pero no es lo que tanto deseaba. Confieso que aterrorizó a subestimar el tamaño y la fuerza del amor. Yo no creía que fuera tan difícil aguantarme, soportar la soledad, deja un corazón que late fuerte loco hasta por lo menos el pensamiento, un pensamiento que sólo piensa en ti.
Durante nuestro noviazgo y todos ellos hicieron promesas cumplidas. Todos fueron considerados, pero hay una que se deja de cumplirse y que, inevitablemente, no tienen la fuerza para hacerlo y así que tomé una decisión irrevocable: Mañana voy a embarcar a Miami y allí espero encontrarla con los brazos abiertos, listos para oírme. Habrá mirar directamente a los ojos, abstenerse mis lágrimas, voy a decir que Te amo y pedir eventualmente:
- Lindsay, ¿quieres casarte conmigo?

Con amor,

Rubian.

Yo, obviamente, no puedo decir si eran felices para siempre, pero le garantizo que Rubian y Lindsay siguen casados ​​y viven felices en Miami.

Texto de Tony Casanova - Copyright y derechos de autor reservados por el autor.

Se trata de una obra de ficción y cualquier parecido con los lugares, nombres o acontecimientos es pura coincidencia.




Um comentário:

Seu comentário é muito importante. Obrigado por comentar. Todos os comentários serão moderados e liberados assim que forem aprovados. Comentários sem identificação serão excluídos.